feestdagen

Mijn verjaardag…. Ik was al bang dat het niet soepel zou lopen en ik kreeg gelijk. Ik zal niet in details treden maar ik heb op mijn verjaardag vurig gewenst of ik alsjeblieft niet jarig hoefde te zijn. Oma is gewoon een geval apart en soms ben ik daar heel blij om en soms ben ik daar helemaal niet blij om enfin mijn familie weet waar ik het over heb dus laat ik het hier bij. Maar niet alles was een ramp. Woensdag avond heb ik het heel leuk gehad. Paul, Jacob (m’n neven die ook in Suriname waren) Monica en ik hadden via oma (ja want je kan veel van oma zeggen ze kan alles voor je regelen, als je dat wilt..ook als je dat niet wilt trouwens..) een uitnodig gekregen om naar de jaarlijkse borrel van Torarica te gaan. Torarica geeft dit aan zijn casino bezoekers ,als dank dat men weer het hele jaar heel veel geld in het casino heeft gepompt. Er was gratis drank en eten dus ja wat wil je nog meer hè zeker als je zelf nog nooit een cent in die machines daar hebt gegooid! Toen we echt als enige nog over waren en het personeel ons een beetje begon weg te kijken zijn we naar ’t Vat gegaan om even een bodem te leggen. Ik kreeg van Leen elke keer een sms waar ik nu was en dat ik voor twaalven in La Caff (ander cafe tegenover ’t Vat)moest zijn. Dus ik braaf om kwart voor twaalf naar La Caff, drinken bestellen en toen was het blijkbaar twaalf uur want uit de keuken kwamen Geer, Leen en El met een taart al zingend naar mij toe. Ontzettend gaaf vond ik dat. Zeker toen Leen en ik een taart gevecht begonnen, heerlijk daar hou ik van. Het was erg gezellig en er waren wat vrienden en bekende en dus met z’n alle lekker aan het drinken en feesten. Ik voelde me echt jarig! Heerlijk! Met feestmust op en al. Haha. De volgende dag op mijn stage trakteerde ik op ijs. Jacob, Paul en Monica waren er toen ook bij , ik geloof dat het wel indruk op ze heeft gemaakt. 106 kinderen waarvan meer dan de helft zo voorspel ik later niet goed terecht zal komen. Paul heeft een tal mooie foto’s gemaakt ,ik zal proberen ze op mijn site te zetten maar internet is af en toe vreselijk traag. Tijdens het eten zei een van de moeders juf: Ruby is jarig en hup werd er voor me gezongen door al die kids was wel leuk,ik wist niet waar ik moest kijken eerlijk gezegd. Best stom dat men soms zo van aandacht kan genieten en als je eenmaal in het middelpunt staat dood verlegen kan worden.

Leen en El hadden al dagen geroepen dat ze met kerstavond naar ene kerk wilde, ikke niet. Maar toen het eindelijk kerstavond was had ik gevraagd aan Dennis naar welke kerk ze konden gaan ben ik toch maar mee gegaan. Natuurlijk weer haasten want wij regelen alles op het laatste moment. We kwamen dan ook te laat de kerk binnen. Er waren geen zit plaatsten meer en omdat we zo min mogelijk wilde opvallen (ja als of dat lukt als je de enige bakra bent daar) zijn we zachtjes naar boven geslopen en daar stonden we wat ongemakkelijk te kijken en luisteren. Totdat een vrouw ons kwam halen om ons naar onze zitplek te brengen. Vet relaxed, er waren stoelen voor aan (Iets minder relaxed) voor ons neer gezet. Leen die de avond daarvoor door haar enkel was gegaan was daar erg blij mee want die kon echt niet zo lang staan. Ik kon bij Leen en El zitten maar dan moest ik met een stoel gaan verhuizen en ik had toch al het idee dat er genoeg ogen naar mij keken dat ik braaf ben gaan zitten waar de stoel stond. Ik zat naast ene aardige man, ik kreeg gelijk de tekst in mijn handen gedrukt . daar was ik heel blij mee want ik ben absoluut niet gelovig opgevoed (wat me erg spijtte op dat moment zeker toen de dominee/predikante hoe noem je zo iemand ?? een vrouw in ieder geval die het woord had steeds herhaalde dat ze niet geloofde dat je hier kwam als je niet geloofde, als je niet Jezus in je hart had gesloten.. Ohjee dacht ik nog ze heeft het over mij, ik ben er gloeiend bij. Gelukkig viel ik niet door de mand toen er van je werd verwacht om Onze Vader uit het hoofd nota bene op te zeggen. Thank God heb ik op de Dr de Visser christelijk basisschool gezeten en kende ik Onze Vader nog uit het hoofd, dank u wel meneer piet!)
Af en toe sprak ze zo heftig dat ik niet leen moest aan kijken anders zou ik kei hard in lachen uitbarsten. Nee maar niet disrespectvol hoor want ik vond het een prachtige belevenis. Alle mensen zo vriendelijk en behulpzaam. Ook zo open voor hun geloof. De man naast mijn vouwde zijn handen niet maar spreidde zijn armen open ,hij ontving het gebed echt, denk ik. Mooi om te zien. Verder was iedereen in het wit (ja wij ook) en men kan zo mooi zingen het heeft wel diepe indruk op me gemaakt! Ik ben blij dat ik ben mee gegaan. Daarna belde ik Noeni op en zij kwamen ook net uit de kerk. Daar was het ook erg mooi hoorde ik. Wij zijn gaan omkleden en toen uiteten gegaan. Dat was erg gezellig en een goed begin van de feestdagen! De volgende dag ben ik uit lunchen geweest met oma ,neven,nicht en El in Torarica. Ook dat was leuk, erg gelachen. En oma vertelde mooie verhalen over vroeger ,haar jeugd en over opa. Heerlijk vind ik dat die verhalen. Daarna ben ik naar het ziekenhuis gegaan want die twee vrijwilligsters van mijn stage lagen daar met een voedselvergiftiging, vet zielig. Überhaupt om in het ziekenhuis te liggen, in een vreemd land en dan ook nog met kerst! Ik had wat tijdschriften en kerstballen voor ze meegenomen. Daarna naar mijn stage, daar was een etentje maar ik was erg moe dus ik hen een dansje gedaan(ja ik kan Hindoestaans dansen) en toen lekker naar mijn bed!

Tweede kerstdag heb ik weer met de familie gevierd en dit maal met Dennis en kids. Dat was ook erg leuk. Oma had een varen versierd als kerstboom en er een kleed er om heen gedaan met daar op al de cadeaus. ’S Avonds ben ik weer uiteten gegaan, heerlijk die feestdagen. Ik heb nog nooit zo licht gedineerd tijdens de kerst, geen puree, ham, kalkoen, wild, soep, vieze groentes en heftige desserts; gewoon scampi’s met friet hahaha… Ruby cultuur en culinair barbaar 


Vrijdag voor oud en nieuw ben ik met vijf meiden van mijn kindertehuis naar de stad gegaan. Er waren nog maar dertig kinderen in het tehuis. Erg saai ,zo weinig, ik had echt het idee dat ik de kinderen moest gaan zoeken terwijl je ze normaal overal ziet rond rennen met de vakantie was het op mijn stage erg uitgestorven. Eigenlijk wel raar hè, een kinderteHUIS dus dat betekend dat de kinderen er wonen en dus geen thuis hebben en dus zouden ze met vakanties ook niet ergens naar toe kunnen gaan. Oké veel gaan bij familie langs maar ook een stel gaan gewoon naar hun moeder toe. Dan denk ik wel eens die kinderen zijn beter af bij hun eigen familie, hun eigen moeder of vader maar nee ze worden gedumpt in een tehuis want dat is makkelijk en goedkoper dan zelf je kind op te voeden. Misschien klinkt dit heel cru maar zo is het wel hier. Ik heb het wel vaker gemerkt. Dan komt een moeder in een vet mooie auto en mooie kleding haar kinderen ophalen.. En geloof me, als kind ben je hier beter af als je bij je moeder woont dan in een kindertehuis! Maar goed, ik besloot iets leuks te doen met ene paar meiden en winkelen vinden ze altijd leuk. We waren nog geen tien minuten uit de bus komt een van de meisjes naar me toe ,haar slipper was door midden gebroken. Gelukkig stonden we vlakbij een schoenenwinkel en heb ik nieuwe tiptips voor haar gekocht (voor 13 SRD dat is 3 euro) zij helemaal blij. Toen zijn we ergens gaan eten en toen we daar zaten te kletsen (ik moest van een van de meiden zeggen als iemand er naar vroeg dat ze allemaal mijndochters waren) liet ik wat pasfoto’s zien die ik in mijn portemonnee heb zitten. En Yves bij het zien van jou foto werden ze allemaal verliefd op je. Juf waar is u broer nu? En is hij al getrouwd? Ik wil met u broer trouwen! Hahah Yves de Bollywood ster, volgens hun moest je een Bollywood ster zijn. Mijn kleine broertje doet het goed bij 13 jarige hindoestaanse meisjes haha. Nou Yves dan witte da! Toen heb ik ze ieder tien SRD gegeven en mochten ze “shoppen’” . Ze waren helemaal blij. Toen kwam mijn vaste taxichauffeur ons ophalen en reden over de bosjes brug , iets wat ze heel graag wilde en Remie mijn taxichauffeur is de beroerdste niet, met Hindoestaanse muziek (Remie denkt ook aan alles) het feest was compleet! Zo leuk om die gezichten te zien! Daar doe ik het voor.

Oud & nieuw was geweldig! Of eigenlijk de dag ervoor, zaterdag. Hier vier je oud&nieuw vooral overdag en het is gewoonte dat de winkels vroeg sluiten en dan wordt er om twaalf uur s middags vuurwerk in de winkelstraten afgeschoten. En dan bedoel ik alleen knalvuurwerk, pakara’s en bombels. Kilometers lang. Alles is rood en rokerig. Soms sta je ene beetje ongelukkig want dan sta je precies tussen twee vuren en dan kan je alleen maar je oren dicht knijpen en een zakdoek voor je mond houden (er lastig met maar twee handen maar het kan). Ik vond het echt geweldig. We stonden vlakbij een Parbo tent dus onze dorst werd snel gelest daar ontmoetten we een paar Nederlandse (van Surinaamse afkomst) jongens. Daar hebben w erg mee gelachen en daar zijn we met een djogo ander de arm mee gaan wandelen. Het was voor mij compleet carnaval. Beetje tegen mensen aan kletsen, zomaar met vreemde mensen even een dansje doen en weer verder lopen en maar overal knallen en rook. Ik was in me element! Daarna zijn we naar huis gegaan, even bijkomen , zo hoort dat, doe je ook met carnaval flink een bodem leggen omkleden misschien nog even ene power nap en weer gaan! Voor bij ’T Vat stond ene geweldige brassband te spelen heerlijk zo’n feest op straat. De volgende dag moest ik ook echt even bij slapen en kleuren en dus heb ik lekker in de tuin gelegen. Daarna nog even snel langs de winkel ,heel veel bel te goed in slaan en toen weer aar de stad. Het was heel erg druk (kan ik soms ene beetje gek van worden maar het ging goed) en om 20:00 uur Surinaamse tijd waren leen en ik alleen nog maar aan het bellen , proberen door de drukke lijnen te komen en iedereen in NL ene gelukkig nieuwjaar te wensen. Het is mij redelijk gelukt maar de mensen die vergeten ben of waar ik niet door heen ben gekomen als nog de beste wensen (mag eigenlijk nu niet meer hè?!).
Ik had nog niets gegeten en dus ging even op zoek naar eten maar er was nergens meer eten te verkrijgen hoe ONsurinaams is dat?!!!! Ik begon toen wel kribbig te worden , de drukte en dan geen eten ja dan zie je mij niet van mijn gezelligste kant vrees ik. En ik kon ook al nergens pinnen want de enige automaten waar wij met onze nl’se pinpas kunnen pinnen (vroegere ABN amro bank nu RBTT) deden het allemaal niet grrrr ook al geen geld. Nou toen was het echt wel gedaan met mijn humeur. Taxi pakken en naar huis. Gelukkig had mama vlak voor mijn verjaardag een doos eten gestuurd waar je u tegen zegt en waar ik nog drie maanden van kan eten dus zat ik om tien uur s avonds heerlijk aan een rookworst. Jammer genoeg was mijn maag er minder blij mee en dus zat ik om kwart voor twaalf op het balkon in mij pyjama, gewikkeld in een laken tegen de muggen, een kopje thee te drinken naar het vuurwerk te kijken (dit maal was er veel siervuurwerk) samen met El. Erg relaxed en ene prima manier om het nieuwe jaar te beginnen. Ik zou rond twee uur weer de stad in gaan maar ik was dood moe en nog steeds misselijk en ben daarna maar naar bed gegaan. De volgende dag was er nog wel feest voor bij ‘T Vat en daar ben ik nog naar toe geweest en dat was ook weer gezellig. Iedereen gelukkig nieuw jaar wensen en weer flink dansen natuurlijk. Oh ik hou echt van dit land!